لزوم هدفگذاری و برنامهریزی برای چشمانداز جادههای بدون مرگ
نوشتن برنامه عملیاتی ایمنی راه آسانترین و اجرای آن سختترین کار است زیرا علاوه بر مردم ، سازمانها و نهادهای دستاندر کار ایمنی نیز درگیر این مسئله هستند .
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی Iranway ، معاون تحقیقات و فناوری مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با تاکید براینکه باید به امید روزی باشیم که چشمانداز ایمنی کشور ، جادههای بدون حتی یک مورد تلفات باشد ، تصریح کرد : اگر چنین چشماندازی از سوی مسئولان عالیرتبه کشور مورد قبول واقع شود ، میتوان با هدفگذاری و برنامهریزی بلند و کوتاه مدت در راستای این چشم انداز حرکت کرد .
محمود صفارزاده در حاشیه کارگاه آموزشی ارتقا ایمنی راهها که در مرکز تحقیقات راه ، مسکن و شهرسازی برگزار شد با اشاره به تأثیر برگزاری این کارگاه آموزشی برای کارشناسان و مدیران ایمنی کشور اظهار داشت : در راستای توسعه برنامه عملیاتی ایمنی راهها (action pan) تاکنون از اساتید بینالمللی برجسته ایمنی دعوت شد تا در نشستها، سمینارها و کارگاههای آموزشی ایران شرکت کنند که ازجمله آنها میتوان به «تونی بلیست» از کشور نیوزلند و بهترین مشاور سازمان بهداشت جهانی WHO، «آلن راس» مشاور کریدور تراسیکا و برای این دوره «فرد وگمان» پروفسور ایمنی دانشگاه «دلف» هلند و مشاور اتحادیه اروپا دعوت به عمل آمده است .
وی افزود : حضور این شخصیت برجسته علمی ایمنی حملونقل موجب استفاده مسئولان و کارشناسان کشور در راستای مرور طرح و برنامههای ایمنی کشور و رفع نقایص احتمالی آنها میشود . از طرفی مدعوین حاضر در جلسه از پلیس راهنمایی و رانندگی ، وزارت کشور ، شهرداریها ، وزارت راه و شهرسازی ، انجمنها و سازمانهای مردمنهاد میتوانند با تجارب و تفکرات روز اتحادیه اروپا آشنا شوند .
معاون مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با اشاره به مطالب مطرحشده از سوی پروفسور فرد وگمان گفت : برنامه عملیاتی ایمنی راههای کشور از سوی مقامات مربوطه نیاز به پشتیبانی دارد .
صفارزاده با اشاره به نقش رهبری در ایمنی راهها بیان داشت : این مسئله که بر روی آن نیز تأکید شد ، باید در برگیرنده کمیتههای کاری و افراد مسئولی باشد تا بتوانند بهطور مرتب مسائل را بررسی کنند .
به گفته معاون تحقیقات و فناوری این مرکز ، نوشتن برنامه عملیاتی ایمنی راه آسانترین و اجرای آن سختترین کار است زیرا علاوه بر مردم ، سازمانها و نهادهای دستاندر کار ایمنی نیز درگیر این مسئله هستند .
صفارزاده بیان داشت : باید به امید روزی باشیم که چشمانداز ایمنی کشور ، جادههای بدون حتی یک مورد تلفات باشد . اگر چنین چشماندازی از سوی مسئولان عالیرتبه کشور مورد قبول واقع شود ، میتوان باهدف گذاری جادههای بدون مرگ بهتدریج برای آن برنامهریزی بلند و کوتاه مدت کرد ، باید در ذهن ما جادهها ، تقاطعها ، سامانههای کنترل و بازرسی ، تعمیر و نگهداری ، هوشمند سازی و قوانین و مقررات طوری ساخته و تنظیم شود که به سمت جادههای بدون مرگ پیش رویم .
وی با اشاره به لازمههای ارتقا ایمنی راهها در کشور بیان داشت : چشمانداز ، حمایت و پشتیبانی ، رهبری این جریان ، حرکت به سمت آن نیز بسیار مهم است لذا تأکید بر این موارد کمک میکند که تصمیم گیران ما باور داشته باشند که ما میتوانیم حملونقل و جادههای بدون مرگ را داشته و باید به سمت ٖآن برنامهریزی کنیم .
سه لازمه کاهش تلفات رانندگی در ایران
این مقام مسئول با توجه به تلفات رانندگی سالانه حدود ۱۶ هزار نفر در کشور اظهار داشت : اگرچه نمیتوان یکشبه یا یکساله این رقم را به صفر رساند اما باید شاخص و هدفگذاریهای لازم در این زمینه را داشته باشیم تا طی یک بازه زمانی ، موفق به کاهش تعداد تلفات رانندگی شویم . بهطور مثال طبق تجربیات جهانی کشورهایی در اتحادیه اروپا موفق شدند ، میزان تلفات رانندگی در کشور خود را تا ۵۰ درصد کاهش دهند . پس این امکانپذیر است و ما نیز میتوانیم اما فقط به پشتیبانی و عزم جدی و برنامه میخواهد .
وی در ادامه مسئله ارتقا ایمنی را یک پدیده چندوجهی دانست و گفت : با توجه به وقوع بیش از ۵۰ درصد تلفات رانندگی در حوزه درونشهری ، در بحث ایمنی راهها علاوه بر مردم، سایر تصمیم گیران مانند شهرداریها و دهیاریها نیز باید همکاری داشته باشند ؛ زیرا بخش اصلی کار شهرداریها ایمنسازی تردد در شهر است . لذا مسئله برقراری ایمنی راهها فقط وظیفه یک سازمان دولتی خاص نیست .
راهبری ایمنی کشور با تشکیل شورای عالی ایمنی
صفارزاده در این گفتگو بیان داشت : در صورت تشکیل یک شورای عالی ایمنی وظایف هر یک از دستگاهها تعیین و تکلف خواهد شد ؛ زیرا بحث ایمنی یک مسئله چندوجهی است که همه سازمانها نهادها باید دستبهدست هم بدهند و از اقدامات جزیرهای پرهیز کنند ؛ و بحث بعدی مشارکت همه نهادها و سازمانها است از کاربران جاده گرفته تا تصمیم گیران در سطح کلان باید دخیل باشند .
معاون مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی یادآور شد : اگر تمام جادهها ایمن شوند اما نتوان کاربران جاده را نسبت به خطاهای فردی آگاه کرد بازهم شاهد تصادف خواهیم بود ؛ اما اگر جادهها از ایمنی نسبی برخوردار باشند و بتوان از خطاهای پنهان جلوگیری کرد از تلفات ناشی از حوادث رانندگی جلوگیری خواهد شد ؛ بنابراین نیازی به ایمنسازی ۱۰۰ درصدی راهها نیست بلکه ترکیب رفتار مردم و زیرساختهای حملونقل میتواند تلفات را کاهش دهد .